Played on 2004/01/24

As written by the hand of Irtek

9 december, 373 AR

Na mijn zo onfortuinlijke ervaring in het gevecht met de kwade geest uit de tempel, voelde ik me allerbelabberdst toen ik weer bijkwam. Vandaar dat ik vandaag maar vroeg naar bed gegaan ben. Uiteraard waren Crhel en Aidan een stukje fitter dan ik -- zij gingen dan ook verder de stad verkennen terwijl ik wat bij ging slapen.

10 december, 373 AR

Toen ik vanochtend wakker werd, voelde ik me gelukkig stukken beter, alhoewel nog niet optimaal. In ieder geval kon ik me weer beter bewegen. Toen ik eens rondkeek ontdekte ik opeens een vreemde malienkolder op m'n rugzak, maar dat mysterie bleek snel opgelost, want toen ik buiten Crhel tegenkwam bleek dat hij op strooptocht gegaan was in de oude stad, en dat hij vondt dat ik hierdoor beter beschermd zou moeten worden. Hij heeft ergens een punt, maar ik heb hem zo voorzichtig mogelijk duidelijk gemaakt dat het me geen goed idee lijkt om dingen uit een elvenstad mee te nemen, als je er al vanuit ging dat ik uberhaupt zo'n ding aan zou willen doen. Maar goed, de intentie was goed.

Aidan had de vorige dag besteed aan het uitzoeken hoe het nou verder moest met deze nieuwe stad en de elven. Hij was langs Gort Rinahel geweest en had daar een lang gesprek gehad over leiderschap en de toekomst van de bossen. Het bleek dat Gort Rinahel niet de indruk had dat ze een leider nodig hadden, en ze had blijkbaar ook niet veel zin om die leider te worden. Ondanks al onze inspanningen lijkt het er dan ook op alsof we nog niet veel verder zijn met onze poging om de elven mee te doen laten helpen.

Wel had Aidan nog ander leuk nieuws gehoord: Imoria blijkt nog te leven! Tijdens het uitspreken van de spreuk door de tovenaar dacht hij voorgoed afscheid genomen te hebben, maar zijn dochtertje wist het letterlijk beter dan hij: Imoria was alleen teruggekeerd naar haar lichaam. Natuurlijk was hij helemaal blij, maar dit verheugende nieuws had wel een consequentie: Aidan wilde uiteraard naar Imoria's rustplaats toe, en die was weer terug de bossen in.

Daar hadden wij het natuurlijk niet zo op -- we waren nou al 3 maanden uit Rorn weggeweest zonder iets van ons te laten horen, en we hadden geen idee meer hoe het zat aan de frontlinie. Maar goed, na lang wikken en wegen besloten we om via het graf van Imoria door Helch heen te reizen en vandaar door naar Rorn. Dus, morgen gaan we op weg.

14 december, 373 AR

We zijn aangekomen bij het dorp van de elven, dat ondertussen helemaal leeggestroomd is. Het lijkt net een spookstad. We hebben onderweg ook een aantal elven nog richting de oude stad zien gaan. Ik ben benieuwd hoe het uitpakt met de Meltimen daar...

15 december, 373 AR

Na nog een dagje reizen zijn we aangekomen op de plek waar Imoria begraven lag. Ik zeg lag omdat we gisternacht erachter zijn gekomen dat ze inderdaad nog leeft, maar het blijkt dat ze al weg was -- nadat Crhel een raar lichtschijnsel zag, ontdekte hij een open graf. Vlak daarbij lag een briefje onder wat stenen, en daarop had Imoria geschreven dat ze pas weer zou verschijnen als Aidan haar het hardste nodig zou hebben. Ik blijf elven maar vreemde wezens vinden. Uiteraard is Aidan er niet zo blij mee, alhoewel hij natuurlijk wel blij is te weten dat Imoria nog leeft. Maar goed, we moeten terug naar Rorn, en dus gaan we vandaag door het bos richting Ragten (alhoewel we niet van plan zijn daar te stoppen).

18 december, 373 AR

We zijn aangekomen bij Ragten, waar we een grote boog omheen gemaakt hebben (alsof we van plan zouden zijn om nog een keer in het hol van de leeuw te komen...). We waren van plan om te overnachten in mijn klooster, maar helaas kwam er een kink in de kabel: het klooster is verlaten!

We kwamen aan bij een dichte deur, en ons geklop had geen effect. Enigszins bedrukt en angstig besloot ik om een natuurlijk gat te maken in de deur, door Faria's krachten om hout te veranderen te gebruiken. Binnen was het zoals we vreesden: er was helemaal niemand meer te bekennen. Gelukkig waren er echter ook geen sporen van gevechten en geen lichamen, dus het leek erop alsof de broeders en zusters uit zichzelf weg waren gegaan. We gingen er maar vanuit dat dat het was, en nu proberen we hier wat te slapen, in de hoop dat er geen aanhangers van Tuvaene 's nachts binnenkomen.

21 december, 373 AR

Er gaan dingen mis... We zij net voorbij de stad Haskell gereden en in de vallei bij Bren blijkt een groot vijandelijk leger gesitueerd te zijn :( Aidan is op verkenning uitgegaan en hij weet zeker dat het leger uit Helch is. Het leger lijkt zo'n 7000 man sterk -- als we dus niet snel iets kunnen doen is Bren verloren (als het dat niet al is). We moeten haast maken zodat we dit bericht op tijd aan lord Forlorn kunnen melden.

later dizelfde dag (21 december 373 AR)

Het is mis -- Bren is al ingenomen. We zijn om het leger heen gereden en van een afstandje zagen we dat de vlag van Tuvaene wappert boven de daken van Bren. We besluiten via Marn naar Rorn te gaan, misschien dat lord Forlorn daar een leger gestationeerd heeft.

22 december, 373 AR

We zijn een zeer voorzichtige maar op zich niet domme officier van het leger van Rorn tegen het lijf gelopen (nou ja, eigenlijk kwam hij met zijn compagnie van 100 paarden op ons af). Gelukkig was hij zo slim om in te zien dat hij de inwoners van Bren moest waarschuwen, en ook het leger van Camlee dat op het punt stond om langs Bren te trekken en zich van geen leger bewust was. Helaas vertrouwd hij ons niet helemaal, dus wil hij met ons mee terug naar Rorn. Op zich is het goed dat hij niet zo goedgelovig is, maar hoeveel andere zegelringen zouden er nog zijn in Rorn? Ik dacht dat we zo onderhand toch wel wat respect zouden moeten kunnen afdwingen met die symbolen maar dat valt dus tegen. Afijn, overmorgen zouden we in Rorn moeten kunnen aankomen.

24 december, 373 AR

We zijn weer terug op onze plek in Rorn. Ik ben doodop na een hele avond overleg. Het ziet er niet best uit op het moment, dus ik bid extra vurig naar Faria. Lord Forlorn en vrouwe Pythia waren gelukkig beschikbaar voor audientie op het moment dat we aankwamen. Ze zagen er allebei niet goed uit -- de zorgen van de naderende oorlog drukten zwaar op hen. Nadat wij ons verhaal gedaan hadden, waarbij zij het net zoals wij jammer vonden dat er nog geen concreet resultaat was geboekt, kregen we te horen dat het er in Camlee ondertussen niet beter op geworden was -- niet alleen werden ze in het noorden door Tuvaene belaagd, maar vanuit het zuiden waren er verschillende barbarenstammen die aanvallen deden op de grensposten in Tralmer. En dat leidde er weer toe dat het leger van Tralmer geen mankracht meer over had om zich te beschermen tegen de invallen van de mensen uit Helch...

Er was dus weinig hulp te verwachten. Weliswaar waren er verbonden met Toolay maar dat ging voornamelijk over bevoorrading, niet om mankracht. De afgezant uit het Desert Kingdom bleek weer teruggegaan te zijn, met daarbij dus weet van belangrijke informatie. Het was niet duidelijk of hij een kant gekozen had, en zo ja, welke. Verder hadden zowel Chells als Tralmer het te druk op andere fronten. Ik kon wel begrijpen dat lord Forlorn en vrouwe Pythia het zwaar hadden.

Maar goed, we moesten toch constructieve dingen plannen. Gelukkig bleek dat vrouwe Pythia kon communiceren met priester Tirtak. Op deze manier zouden we contact kunnen houden met de elven in de nieuwe stad. Het leek me slim als Aidan daarbij hielp, en dat leek hem ook een goed plan. Verder zou er vast nog wel wat informatie over de barbaren te vinden zijn in de bibliotheek; volgens lord Forlorn was er al ooit eerder een legende / gerucht over een barbarenleider die meerdere stammen onder zich verenigd had (alhoewel het Crhel onwaarschijnlijk leek). Phaedra en ik gaan ons daarmee bezig houden, nadat we vrouwe Pythia geholpen hebben met het opzetten van de communicatie met priester Tirtak. Hoogstwaarschijnlijk reizen we dan overmorgen door naar de barbaren om te kijken of we daar iets aan kunnen doen.

Na deze lange discussies moest Crhel weer zo nodig de boel onderbreken -- ondanks het feit dat Pythia doodop was (dat was haar duidelijk aan te zien) moest en zou hij vragen wat de ring nou was die hij om had (die we in het kistje van Tuvaene hadden gevonden). Vrouwe Pythia handelde de vraag gracieus af, maar kreeg daarna meteen een spervuur van vragen van zowel Crhel als Aidan over alle andere dingen die we gevonden hadden. Van Crhel snap ik het nog een beetje, maar Aidan had toch beter moeten weten. Afijn, ze leek er wat moeier op maar ze had ook kunnen weigeren...

Hopelijk brengt het contact met de elven en de speurtocht in de bibliotheek ons morgen wat verder. Ik ga nog even verder met bidden en dan ga ik slapen in voorbereiding op een lange dag.

First session (Irtek)		To index
	Previous session (Phaedra)		Next session (Phaedra)